32 OBJAWY - A PRZYCZYNĄ JEST GLISTA

1/   plucie krwią,
2/   objawy astmopodobne,
3/   stany spastyczne oskrzeli,
4/   suchy kaszel (bardzo często), krótki lub całe serie duszącego suchego kaszlu, mogące
      trwać np. całą noc. Kaszel często nasila się po położeniu się do łóżka,
5/   przełykanie śliny w nocy,
6/   astma,
7/   bóle brzucha,
8/   mdłości
9/   brak apetytu,
10/  wzdęcia,
11/  wymioty,
12/  tłuste stolce,
13/  biegunki lub zaparcia,
14/  zgrzytanie zębami, niespokojny sen,
15/  nadmierne pobudzenie, problemy z koncentracją,
16/  nocne pocenie się,
17/  gorączka (rzadko),
18/  leukocytoza i eozynofilia,
19/  spłaszczenie kosmków jelita cienkiego,
20/  apatia,
21/  zmiany na skórze (na tle alergicznym reakcja na metabolity pasożyta),
22/  zapalenie spojówek, obrzęk powiek (alergiczny),
23/  katar (alergiczny),
24/  drgawki
25/  omdlenia,
26/  napady duszności z opuchlizną lub bez (szok anafilaktyczny wiązany z obecnością
       metabolitów pasożyta).
27/  nieprzyjemne odczucia pod skórą
28/  bóle głowy
29/  nocne ataki lęku
30/  ślinotok
31/  niedokrwistość
32/  infekcje dróg oddechowych
33/  choroby nerwowe, tiki nerwowe, napady epilepsji

Każdy z tych objawów może być spowodowany przez osiedlenie się w naszym ciele GLISTY LUDZKIEJ

Glisty mogą przedostawać się do różnych organów ciała ludzkiego. W pęcherzyku i drogach żółciowych wywołują ropne zapalenia, ropień wątroby, zapalenie otrzewnej i posocznicę (sepsę), w przewodach trzustkowych - ostre zapalenie trzustki, a w wyrostku - zapalenie wyrostka. W jelicie glisty mogą skręcać się w węzły i tworzyć w nim zatory, mogą wpełzać do dróg oddechowych powodując duszności i objawy podobne do astmy, gdy wnikną do serca wywołują zawał, gdy trafią do mózgu mogą spowodować chorobę psychiczną.

Glista ludzka jest jednym z najczęściej występujących pasożytów człowieka. Jest rozpowszechniona we wszystkich obszarach geograficznych. Wywołuje askariozę (glistnicę) i pasożytuje głównie w jelicie cienkim. Jej przedstawiciele to dwupłciowe duże robaki obłe o kształcie wrzecionowatym długości 20-40 cm i średnicy 2-4 mm żyjące do 1,5 roku. 

Człowiek jest żywicielem ostatecznym tego pasożyta. Zarażenie następuje po połknięciu dojrzałych jajeczek glist, które przeszły okres dojrzewania w ziemi. Pasożyty mogą być przenoszone przez muchy.

W przypadku licznego rozmnożenia się w jelicie (inwazji) glizdy przechodzą do żołądka i podczas wymiotowania mogą wychodzić przez jamę ustną.

Jajeczko glisty, zawierające dojrzałą larwę i połknięte przez człowieka, poddane jest działaniu soków trawiennych. W wyniku tego wykluwa się mała larwa, przebija ściankę jelita, trafia do naczynia krwionośnego i wraz ze strumieniem krwi przedostaje się do wątroby i serca. Migracja larwy kończy się w płucach. Tu larwa otrzymuje wystarczającą ilość tlenu, niezbędnego do jej rozwoju. Następnie przenika do oskrzeli, podnosi się do przełyku (często wywołując po jedzeniu kaszel) i jest połykana razem ze śliną. Tak larwa trafia powtórnie do jelit i tym razem ostatecznie przekształca się w dorosłą postać glisty. Po zapłodnieniu samice składają mnóstwo jaj. Cały ten proces trwa 76 dni. Czas życia glisty ludzkiej wynosi około 1-1,5 roku. następnie glisty giną i są wydalane wraz z kałem. Jeśli nie nastąpi powtórne zarażenie, człowiek pozbywa się ich bez stosowania leków.

Celem larwy jest ponowne dostanie się do układu pokarmowego, gdzie dochodzi do dojrzałości płciowej. W trakcie wędrówki robak uszkadza tkanki pokonywanych organów (ścianki jelita, płuca, wątrobę, serce). Nie zawsze jednak larwie udaje się dostać do przewodu pokarmowego, często pozostaje w innych układach organizmu, gdzie wydala metabolity i prowadzi do reakcji alergicznej, a nawet do szoku organizmu powodowanego zatruciem toksynami.