NIE MUSISZ BRAĆ ASPIRYNY. WYSTARCZY WIĄZÓWKA

Wiązówka była jednym z najświętszych i najważniejszych ziół używanych przez druidów.
W średniowieczu rozściełano ją na podłogach dla jej migdałowego aromatu.
Była ulubioną rośliną Elżbiety I (w czasie gdy kwitła królowa żądała by ustawiano ją w jej sypialni).
Mnie wiązówka oczarowała swoim migdałowym aromatem. Ma piękne skórzaste liście i kremowo - białe kwiaty unoszące się nad łąką niczym małe chmurki.
Syropy i nalewki z niej zrobione są pyszne i bogate w działanie lecznicze.
Surowcem zielarskim są; kwiaty, ziele, liście, korzeń (kłącze, w czasach głodu jedzono po uprzednim ugotowaniu). Wiązówka jest zielem, któremu farmacja zawdzięcza aspirynę i którym można ją zastępować. Aspiryna jest wytworem syntetycznym a wiązówkę dała nam Natura.

Wiązówka błotna zawiera naturalne salicylany co pozwala ją zastosować jako naturalny zamiennik aspiryny (dla wykorzystania synergii często stosowana w połączeniu z czarnym bzem i wierzbą).
Salicyna została po raz pierwszy wyizolowana nie z wierzby (jak się powszechnie sądzi) a z liści wiązówki w 1827 r. Dlatego też kwas salicylowy nazywał się pierwotnie Acidum spiricicum. Bayer, nazwał swoje lekarstwo "aspiryną" na cześć dawnej botanicznej nazwy wiązówki - Spiraea ulmaria. Wiązówka w zależności od regionu miała też inne nazwy: kropidło błotne, goryczkowe ziele, królowa łąk, tawuła łąkowa, kozia broda.
Należy jej szukać nad strumykami, na wilgotnych łąkach i na obrzeżach czystych zbiorników wodnych w Europie i w Azji.

W ziołolecznictwie wiązówka jest stosowana w leczeniu następujących chorób: 
-  reumatycznych,
-  przeziębieniowych,
-  choroby wrzodowej,
-  nieżytów układu oddechowego
-  nieżytów układu trawiennego,
-  gorączki.

Jest sprawdzona jako środek:
-  napotny,
-  moczopędny,
-  czyszczący krew,
-  rozkurczowy
-  przeciwgorączkowy,
-  przeciwzapalny,
-  przeciwbólowy,
-  uspokajający,

-  żółciopędny, 

-  przeciwreumatyczny, 

-  odkażający, 

-  wykrztuśny, 

-  oczyszczający; 

-  regulujący przemianę materii i wypróżnienia, 

-  przyśpieszający trawienie, 

-  wzmagający wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego.

Zioło to stosuje się w bólach różnego pochodzenia (w ilości 200 ml naparu lub odwaru dziennie, albo 1 łyżka nalewki), przeziębieniach, gorączce, nieżytach układu oddechowego, moczowo-płciowego i pokarmowego, chorobach zakaźnych i skórnych, stresie, bezsenności (wyciągi alkoholowe), kamicy moczowej i żółciowej, obrzękach, reumatyzmie, dnie, zastojach żółci, skurczach jelit i żołądka, biegunkach. Działa ściągająco, przeciwbakteryjnie i delikatnie przeciwbiegunkowo. Napary i odwary z wiązówki sprawdzą się w zapaleniu dróg moczowych.

PRZEPYSZNY SYROP Z KWIATÓW WIĄZÓWKI BŁOTNEJ
Syrop z kwiatów błotnej pity jako gęsty eliksir jest doskonały na przeziębienia, działa napotnie i wzmacnia układ odpornościowy. Z dodatkiem wody i plasterka cytryny staje się smakowitym i zdrowym napojem. W okresie przeziębienia lub podczas infekcji należy pić kilka łyżek syropu w ciągu dnia. Można dodawać go do napojów i herbat.

Składniki:
-  ok. 60-80 kwiatostanów wiązówki błotnej (rozwiniętych)
-  sok wyciśnięty z 3 dużych cytryn (jeżeli cytryny są ekologiczne pokroić je w cienkie plasterki
    razem ze skórką i dodać w tej formie)
-  1 litry wody
-  1 kg cukru

Wykonanie:
Kwiaty oddziel od łodyżek (nożyczkami) i włóż do słoika na przemian z plastrami cytryny. Ugotuj syrop z wody i z cukru. Syropem zalej kwiaty wiązówki. Odstaw na 3-5 dni. Pamiętaj by czasami zamieszać zawartość słoika. Odcedź syrop i rozlej do butelek lub słoiczków. Zakręć i wstaw do lodówki na kilka dni jeśli robisz syrop do bezpośredniego spożycia. Jeżeli chcesz mieć syrop na zimę musisz go spasteryzować.

Tradycyjnie w medycynie naturalnej oraz w kuchni używa się cukru do przyrządzania syropów, powideł czy nalewek. Cukier jest naturalnym konserwantem. Można użyć ksylitolu ale wówczas nie mamy gwarancji, że nasze wyroby będą trwałe i przetrwają przez wiele miesięcy.

NALEWKA Z KWIATÓW WIĄZÓWKI BŁOTNEJ NA SŁODKO I
Składniki etap 1:około 60-80 kwiatów wiązówki błotnej
1 kg cukru
1 l wody
2-3 ekologiczne cytryny, pokrojone na cieniutkie plasterki

Składniki etap 2:ok. 1/2 l spirytusu
ok. 1/2 l wódkiPrzygotowanie:
W słoneczny dzień zrywamy dobrze rozwinięte baldachy kwiatów wiązówki. Delikatnie układamy kwiaty na papierze i pozostawiamy na godzinę tak by wyszły z nich robalki. Myjemy i wyparzamy dokładnie duży 5 l. słój (lub kilka mniejszych) i drewnianą łyżkę do mieszania.
Zagotowujemy cukier z wodą, przygotowując syrop. Zostawiamy syrop do ostygnięcia.
Cytryny parzymy, kroimy na cienkie plasterki.
Odcinamy nożyczkami grubą łodyżkę tak by do słoja wkładać głównie kwiaty.
W słoju układamy na przemian kwiaty wiązówki i cytryny, zalewamy syropem.
Słój obwiązujemy gazą (aby nie wpadły muszki)
odstawiamy na około 5 dni w słoneczne miejsce
Zalane syropem kwiaty od czasu do czasu mieszamy (np. raz-dwa razy dziennie).
Uważać na fermentację, jeżeli się pojawi przestawić w chłodniejsze miejsce
5-ego dnia odcedzamy kwiaty z nastawu. Kwiatów nie wyrzucamy tylko przelewamy przegotowaną zimną wodą tak by wypłukać resztki syropu, który można używać do herbaty lub jako napój orzeźwiający z dodatkiem plasterka cytryny (bardzo smaczny)
Nastaw (odcedzony syrop z kwiatów wiązówki) mieszamy z wódką i spirytusem w proporcjach; 2 miarki syropu + jedna miarka wódki + jedna miarka spirytusu. Wlewamy do jednego naczynia, zakręcamy i lekko wstrząsamy, odstawiamy na 6-7 tygodni do leżakowania. Odcedzamy i przelewamy do butelek. Im dłużej nalewka stoi tym lepiej.

NALEWKA Z KWIATÓW WIĄZÓWKI BŁOTNEJ II
Składniki:
15-20 kwiatostanów wiązówki błotnej ( częściowo nierozwiniętych)
alkohol 70% (pół na pół wódka ze spirytusem)

Przygotowanie:
1.Świeże kwiatostany rozkładamy na papierze by wyszły z nich robaczki. Wkładamy do słoika i  zalewamy alkoholem tak żeby były w całości przykryte. Odstawiamy na 14 dni, codziennie potrząsamy słoikiem.
2. Filtrujemy i przelewamy do butelek.
Używamy jako dodatek do soków lub herbat w czasie infekcji (ponieważ zawiera salicylany, wystarczy pół kieliszka).

DWIE MIESZANKI ZIOŁOWE Z KWIATAMI WIĄZÓWKI (A. Iburg)
HERBATKA PRZECIW BÓLOM GŁOWY (na bazie wiązówki)
Składniki:
2 łyżeczki suszonych kwiatów wiązówki
1 łyżeczka suszonego ziela fiołka wonnego,
2 łyżeczki suszonego dziurawca,
1 łyżeczka goździków.

Przygotowanie:
Zioła wymieszać, zalać 2 filiżankami wrzącej wody, odstawić do naciągnięcia na 10 – 15 minut, przecedzić.

HERBATKA PRZECIW DNIE
Składniki:
2 łyżeczki wiązówki,
1 łyżeczka lubczyku,
1 łyżeczka liści brzozy,
2 łyżeczki liści pokrzywy.

Przygotowanie:
Zioła zmieszać, zalać litrem wrzącej wody, pozostawić na 15 minut do naciągnięcia, przecedzić. Pić 1 litr herbatki dziennie przez 3 tygodnie . Następnie zrobić dwu tygodniową przerwę i kurację powtórzyć.

Napar kwiatów wiązówki osłodzony miodem jest smacznym napojem. Obecnie używa się jej jeszcze w Anglii jako dodatek smakowy do wielu gatunków piwa, liście mogą służyć jako przyprawa do aromatyzowania zup. Kwiaty dodawano niegdyś do rozmaitych potraw jako substytut miodu.  Linneusz podaje, że jedzono dawniej korzenie wiązówki w czasach głodu (są jadalne po ugotowaniu). Nie mogą jej stosować osoby uczulone na kas acetylosalicylowy, zażywające leki przeciwzakrzepowe oraz dzieci. Należy być ostrożnym w przypadku choroby wrzodowej. Nie przekraczać dawek leczniczych.

JAK ZROBIĆ NAPAR?
2 łyżki kwiatów, ziela lub liści
zalać 1 szkl. wrzącej wody;
odstawić na 30 minut;
przecedzić.
Pić 4-6 razy dz. po 150 ml;

JAK ZROBIĆ ODWAR?
2 łyżki kłączy lub kwiatów, ziela czy liści
zalać 1 szkl. wody;
gotować 10 minut;
odstawić na 15 minut;
przecedzić;
uzupełnić brakującą ilość wody.
Pić jak napar.

NALEWKA WIĄZÓWKOWA III- Tinctura Ulmariae:
1/   pół szkl. kłączy, ziela lub 1 szkl. kwiatów
2/   zalać 300-400 ml wódki lub wina;
3/   wytrawiać 14 dni;
4/   przefiltrować.

Zażywać 4-6 razy dz. po 10-15 ml w 50 ml wody lub naparu tymiankowego, albo rumiankowego. Stosować zewnętrznie do przemywania zmian skórnych wywołanych przez wirusy i bakterie, np. trądzik młodzieńczy, ropnie, owrzodzenia, opryszczki.
Podczas zażywania przetworów wiązówkowych warto przyjmować doustnie wit. C w dawce 800 -1000 mg/24 h (5 draż. 200 mg).

Liście i ziele zbiera się od maja do lipca, kwiaty - od czerwca do I połowy sierpnia, natomiast kłącza na przedwiośniu, na wiosnę, późnym latem lub w Jesieni. Surowce nadziemne należy wysuszyć w temp. do 40o C, a kłącza - w otwartym piekarniku ogrzanym do temp. 60o C lub przed nim.

Wywar z wiązówki błotnej używany jest do płukania włosów jako środek przeciw ich wypadaniu, jak również do pielęgnacji przetłuszczającej się skóry głowy i włosów. Wykazuje ona działanie ściągające, przeciwzapalne, antyseptyczne i łagodzące dlatego kosmetyki z jej dodatkiem mogą zdziałać cuda w przypadku cery trądzikowej, tłustej i problematycznej. Kąpiel z dodatkiem wyciągu z tej rośliny działa odprężająco i uspokajająco.
Liście wiązówki bywają używane do barwienia tkanin.
Jest wykorzystywana jako roślina ozdobna nad sztucznymi zbiornikami wody, np. oczkami wodnymi.